เรื่องไก่กับพลอย

พ่อไก่หนุ่มตัวหนึ่งพร้อมกับฝูงแม่ไก่กำลังคุ้ยเคี่ยอาหารหากินอยู่ที่ลานดิน ใกล้ๆกับทุ่งนาขณะที่มันกำลังคุ้ยดินอยู่นั้นได้พบกับพลอยเม็ดงามส่องประกายเม็ดหนึ่งมันจึงเอ่ยขึ้นว่า“ถ้านายมาพบเจ้าละก็ เขาจะต้องเก็บเจ้าขึ้นไปแน่ทีเดียวเพราะเจ้ามีค่าสำหรับเขา แต่สำหรับข้า เจ้าไม่มีค่าเลยแม้แต่น้อยอันที่จริง…ข้าวสักเมล็ดนั้น…ยังจะมีค่ามากกว่าเจ้าพวกเพชรพลอยทั้งหมดในโลกเสียด้วยซ้ำ “แล้วพ่อไก่ก็เลิกสนใจหันไปคุ้ยเคี่ยอาหารของตนต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คนที่รู้ความต้องการของตนจะมีความสุข…คนฉลาดชอบสิ่งที่จำเป็น
…มากกว่าเครื่องประดับอันระยิบระยับที่ไม่มีค่าอันใด…
นอกจาก ก่อให้เกิดความเย่อหยิ่งและความฟุ้งเฟ้อ”