นิทานอีสป เรื่องแมวกับหนู
บ้านหลังหนึ่งมีหนูชุกชุมมาก เจ้าของบ้านจึงนำแมวมาเลี้ยงไว้
เจ้าแมวขยันไล่จับหนูกินทุกวันจนลดจำนวนลงไปทีละตัว ๆ
ด้วยความกลัวว่าจะถูกกินเป็นรายต่อไป…
พวกหนูจึงพากันเก็บตัวเงียบไม่ออกมาจากรูที่พวกมันอาศัยอยู่
แมวเฝ้ารอจับหนูอยู่หลายวันแต่ไม่เห็นหนูวิ่งเพ่นพ่านก็แปลกใจ
จึงวางแผนแกล้งนอนนิ่ง ๆ ซ่อนเล็บแหลมคมไว้มิดชิด
ทำทีว่าตายเป็นซากไร้วิญญาณให้พวกหนูตายใจจะได้ออกจากที่ซ่อนแล้วจับกิน
หนูตัวหนึ่งเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงร้องออกมาว่า
“เฮ้อ…คุณผู้หญิงผู้แสนดี…แม้ว่าท่านจะมีความสามารถพิเศษ…
นอนนิ่งได้นานแสนนาน…พวกเราก็จะไม่มีวันเข้าไปใกล้…ตัวเจ้าเด็ดขาด”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1). “คนฉลาดย่อมไม่ประมาทหลงกลอุบาย”
2). “จงหลีกเลี่ยงสภาวะที่เป็นอันตรายทั้งปวง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น